O CLUB DA CALCETA, MARÍA REIMÓNDEZ

O pasado martes, na Biblioteca, os maiores de Balbordo "calcetamos" con María Reimóndez. Ningún levaba agullas nin la pero coas nosas palabras fomos enganchando puntos, soltando puntos, tecendo durante máis dunha hora a nosa visión deste libro; unimos a nosa calceta coa da autora e coa das sete mulleres presentes nesa historia. No espacio íntimo da Biblioteca e do Club, en certo modo similar ó da calceta, compartindo en voz alta os nosos pensamentos sobre o libro fomos enredando e mesturando as problemáticas individuais de cada personaxe coa súa experiencia colectiva nun club de calceta. María comentou que non se explicaría ese libro sen ter en conta a súa concienciación sobre a necesidade de buscar solucións nunha loita colectiva. Neste sentido, podedes ver que foi fundadora da ONG Implicadas/os no desenvolvemento.


Falamos da adaptación da novela ó teatro e tamén da estrea, ó día seguinte, da versión cinematográfica do texto. Quizais as vivencias e pensamentos das seis mulleres protagonistas do Club da calceta foron as que máis centraron a nosa conversa. Especialmente mencionamos a Fernanda, Luz ou a Tía Davinia; comentamos temas como a prostitución, a discapacidade, a discriminación ou a violencia, ás veces invisible, á que se ven sometidas moitas mulleres diariamente. Salientamos o feito de que ó compartir palabras e problemas as mulleres poden mellorar a súa situación se se apoian conxuntamente.


Este libro, que M. Reimóndez adicou "A todas as mulleres que, ante tanta violencia, non reaccionan con violencia", fai reflexionar sobre as dificultades de lograr a igualdade entre homes e mulleres pero co optimismo da autora tamén defende que pequenas accións poden levar a grandes cambios.


Queremos agradecerlle a María a oportunidade de "facer puntos" con ela no noso Club e desexámoslle moita sorte na nova etapa que vai comezar.

1 comentarios:

Que nunca é tarde de máis para coller os puntos soltos, téñeno claro Matilde, Anxos, Elvira, Rebeca, Luz e Fernanda. Todas elas se enfrontaron a vidas que non as encheron, a seren bens de consumo, foron en contra das normas dunha sociedade hipócrita e machista, que nada máis ten en conta as dificultades dalgunhas persoas, para poder moverse nela,cando toca a foto de turno. E elas, falando das súas cousas, contando os seus problemas e ao fin, axudándose, facían o verdadeiro feminismo que, Anxos, tantos anos loitando por el na Universidade, nunca atopara.
Non esquezamos a lección nincunha de nós: nunca é tarde de máis para coller os puntos soltos.

Pilar Saavedra Codesido

23 de mayo de 2009, 16:00  

Entrada más reciente Entrada antigua Inicio

Related Posts with Thumbnails

Blogger Template by Blogcrowds